گزارش فنی فاز هفت: بررسی عامل های تاخیر و طراحی فیبر نوری برای بهینه سازی تاخیر در شبکه های انتقال نوری

أخیر در شبکه‌های نوری به تازگی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این امر به ویژه در شرکت‌های مالی و تجاری که سرعت معاملات اهمیت دارد، دیده می‌شود. تأخیر یک کسری از ثانیه در تجارت می‌تواند به میلیون‌ها دلار ضرر و یا فرصت از دست رفته تبدیل شود. یک تأخیر زمانی در سیستم انتقال توضیح می‌دهد که چقدر طول می‌کشد تا داده‌ها از طرف فرستنده به سمت گیرنده انتقال یابند.درک درستی از زمان تأخیر اضافه شده توسط عناصر مختلف شبکه و فناوری، تعادل ظرفیت‌ها و محدودیت ها برای دستیابی به شبکه زمان تأخیر کم، ضروری است. امروزه، زمان تأخیر کم یک عنصر تعیین کننده برای طراحی هر شبکه است. طراحان چندین ابزار در دسترس برای کاهش زمان تأخیر دارند. بهینه‌سازی مسیر نوری تدبیری کلیدی برای طراحی یک شبکه با زمان تأخیر کم است. مسیریابی شبکه با یک مسیر مستقیم که در آن ممکن است مقدار زمان تأخیر ناشی از مسیر نوری به حداقل برسد و انتخاب مناسب قطعات نوری پسیو مانند کابل‌های نوری و روش‌های جبران پاشش، بیش‌تر می‌تواند تأخیر شبکه را کاهش دهد. تأخیر در شبکه‌های فیبرنوری از سه قسمت اصلی فیبر، قطعات نوری و قطعات اپتیکی-الکتریکی ایجاد می‌شود. ضریب گروه یک متغیر طراحی فیبر است که برای بهینه‌سازی زمان تأخیر کم انتشار پالس مورد استفاده قرار می‌گیرد. انتخاب پارامترهای مناسب فیبر یک مسئله مهم برای طراحی سیستم نوری است. ابعاد، ترکیب مواد و ضریب شکست نمایه، تلفات، پاشش و غیرخطی بودن فیبر باید با دقت انتخاب شوند تا یک طراحی رضایت بخش برای یک برنامه داده شده به دست آید. در این پژوهش، با استفاده از نرم‌افزار OptiFiber به طراحی فیبر با زمان تأخیر کم‌تر با استفاده از تغییر شکل مغزی و غلاف پرداخته شده است. در طراحی فیبر مغزی پلکانی با اضافه کردن حلقه، تأخیر گروه کاهش یافته است.