گزارش نقشه زمین شناسی100000:1 برگه شماره7049-زردو

منطقه زیر پوشش نقشه زردو در جنوب غربی شهر بابک قرار گرفته است مهمترین راه ارتباطی آن جاده آسفالتی شهر بابک-سیرجانمیباشد که از بخش شمال خاوری این منطقه میگذرد جاده خاتون آباد-رفسنجان و جادههایی که از شهر بابک به سمت چاه قند و بشنه و دهکدهها و مزارع غرب و شرق خاوری این منطقه میگذرد جاده خاتون آباد-رفسنجان و جادههایی که از شهر بابک به سمت چاه قند و بشنه و دهکدههاو مزارع غرب و شرق کفه نمکی سیرجان کشیدهاند از دیگر راههای ارتباطی میباشد. نام این محدوده از نام روستای ابراهیم زردو که در بخش جنوب شرق این چهارگوش قرار دارد گرفته شده است. در این منطقه تراکم جمعیت بسیار کم بوده و بیشتر مردم آن را چادرنشینان منطقه شهر بابک و سیرجان تشکیل میدهند. آبادترین بخش آن قسمت خاوری آنست. این منطقه دارای آب و هوای گرم و خشک میباشد. میانگین دمای سالیانه15تا20درجه و میزان بارندگی بطور متوسط در حدود150میلی متر میباشد (اطلس اقلیمی ایران) بلندترین نقطه این منطقه که در جنوب باختری آن قرار دارد 2495متر و گودترین آن که در پلایای سیرجان قرار دارد،1685متر از سطح دریا ارتفاع دارد. از دیدگاه ریخت شناسی (ژئومورفولوژی) این منطقه را میتوان به چهار ریختاری تقسیم نمود که عبارتند از- گودافتادگی خاتون آباد در شمال خاوری-رشته کوه های هفت برادران-منطقه میانی-رشته کوه های جنوب باختری گودافتادگی خاتون آباد جزیی از یک پهنه آبرفتی بزرگتری است که در دامنه های جنوب غربی رشته کوه های آتش فشانی کمربند ارومیه دختر قرار دارد. این پهنه بصورت یک فروافتادگی ساختاری یا گرابن بین ارومیه دختر و زونآمیزه رنگین شهر بابک-بافت قرار گرفته است. زون آمیزه رنگین بصورت یک باریکه برآمده در لبه جنوبی غربی کمربند ارومیه دختر قرار گرفته و تشکیل آن باعث قطع ارتباط پهنه آبرفتی خاتون آباد با دشتهای آبرفتی منطقه میانی (شماره3) شده است. بعلت همین برآمدگی است که کفهنمکی خاتون آباد برای مجموعه زهکشی کمربند ارومیه دختر به صورت یک تهتر از در آمده و در هنگام سیلابی محل فراهم آمدن آبهای سطحی و رسوبهای ریزدانه می گردد، کوهستانهای زون میانی از یک دسته کوه های موازی کم پهنا و دشتهای میان کوهستانی موازی هم بوجود آمده است که بنظر می رسد ریختار آنها در کنترل سیستم گسله های شمال باختری-جنوب خاوری است. منطقه میانی که گسترده ترین بخش ریختاری است دارای موفولوژی بسیار پیچیده و گوناگونی است که بدلیل تحولات ساختاری آن به وجود آمده است. بررسی های زمین شناختی نشان می دهد که پیدایش ریختاراین منطقه بیشتر بعلت بالا آمدگی رسوبهای پلیوستوسن است. این رسوبها که عمدتا ً از سیلت ها و مارن های گچ دار تشکیل شده اند در اواخر پلیوستوسن بالا امده و مورد فرسایش قرار گرفته و در آن ناهمواریهایی بوجود آمده است. کفه نمکی سیرجان که هم اکنون بعنوان سطح تهتراز عمده این منطقه عمل می نماید از مهمترین ریختارهایی است که در درون این رسوبها و بربستری از آن تشکیل گردیده است. شبکه آبریز زون میانی (شماره3) به یقین از نوع (Subsequent)بوده و همزمان با برخاست ساختاری رسوبهای پلیوستوسن شکل گرفته است. از آنجا که بالاترینلایه های پلیوستوسن در برخی از مناطق را سنگ آهک های چشمه ای و رسوبهای آهکی آب شیرین تشکیل می دهند و ایستادگی این لایه ها در برابر فرسایش بسیار بیشتر از رسوبهای زیرین (مارنها و سیلت های پلیوستوسن) می باشد در مناطقی که این سنگ آهک ها هنوز بر جا مانده اند برآمدگی های نسبتا ً مهمی را به وجود آورده اند که بهترین مثال آنها پهنه آهکی جنوب باختری شهر بابک می باشد که توسط رسوبهای بادی ماسه ای پوشیده شده است.